Szkoła żydowska we Wrześni
Na podstawnie wydanego przez władze pruskie w 1833r. „Tymczasowego zarządzenia odnośnie żydostwa w Wielkim Księstwie Poznańskim” gminy wyznaniowe były za umożliwienie żydowskim dzieciom od 7 do 14 roku życia naukę w szkole publicznej. Językiem wykładowym był język niemiecki. We Wrześni dwuletnia szkoła żydowska usytuowana była między synagogą, a ulicą Poznańską [ dziś Jana Pawła II], i miała dwie małe sale a obok były warsztaty rzemieślnicze. W 1914 roku uczyło się tam 21 uczniów, a w 1918 było ich tylko 10. Nie było stałego nauczyciela. Oprócz tego brakowało we Wrześni szkoły średniej, jednak dzięki wspólnej petycji Polaków i Żydów do władz poznańskich utworzono prywatną koedukacyjną szkołę zawodową do której uczęszczała młodzież wszystkich wyznań katolików, ewangelików i wyznawców judaizmu. Młodzież żydowska uczyła się także we wrzesińskim gimnazjum. Szkołę żydowską na początku lat 20- tych.
Oprócz szkół publicznych funkcjonowały także szkoły religijne zwane cheder:
Cheder (hebr., izba, pokój) – elementarna szkoła żydowska o charakterze religijnym. Cheder powstał w I–II w. n.e., był przeznaczony dla chłopców, znajdował się zazwyczaj w domu nauczyciela (zwanego mełamedem lub rebem), obejmował trzy klasy: dla chłopców 3–5-letnich, 6–7-letnich i 8–13-letnich. Dziewcząt to nie dotyczyło i dopiero na początku XX w.
