Krzysztof Kamil Baczyński
„Bo przecież trzeba znów pokochać. Palce mam – każdy czarną lufą, co zabić umie. – Teraz nimi grać trzeba, i to grać do słuchu. Bo przecież trzeba znów miłować. Oczy – granaty pełne śmierci, a tu by trzeba w ludzi spojrzeć i tak, by Boga dojrzeć w piersi.”
Krzysztof Kamil Baczyński urodził się w Warszawie 22 stycznia 1921 roku. Jego ojciec był krytykiem literackim, pisarzem i żołnierzem Legionów Polskich, z kolei matka wykonywała zawód nauczyciela, będąc też autorką szkolnych podręczników. Baczyński naukę w liceum podjął w roku 1933, natomiast maturę przyszło mu zdawać w roku 1939.
Od roku 1937 redagował pismo zatytułowane „Strzały” oraz zaznaczał swe członkostwo w Komitecie Wykonawczym „Spartakusa”. W czasie II wojny studiował polonistykę na tajnym Uniwersytecie Warszawskim, równocześnie kształcąc się w Szkole Sztuk Zdobniczych i Malarstwa. Działał w II plutonie formacji “ Alek”, kompanii „Rudy”, batalionu “Zośka” Armii Krajowej, w stopniu starszego strzelca, pod ps. „Zieliński” oraz „Krzysztof”. W 1944 r., został podchorążym rezerwy piechoty i funkcję tę łączył z posadą kierownika działu poezji w miesięczniku społeczno-literackim pt. „Droga”. Skorzystał z możliwości przejścia do harcerskiego batalionu „Parasol”, na stanowisko zastępcy dowódcy. Jego ówczesny pseudonimem to „Krzyś”. Zginął 4 sierpnia 1944 roku w Pałacu Blanka
