Isaac Bashevis Singer
Isaac zrezygnował z nauki i spróbował swoich sił jako nauczyciel języka hebrajskiego w Biłgoraju. Od 1923 roku pracował jako korektor w czasopiśmie „Literarisze Bleter”, był potem jego redaktorem. W 1935 roku Isaac Singer wyemigrował do USA. W Nowym Jorku brat znalazł mu prace dziennikarza, korektora i tłumacza w swoim czasopiśmie „Forwerts – The Yiddish Forward”. W 1937 roku poznał żydowską emigrantkę z Monachium Almę Wassermann – poślubił ją w 1940 roku. Ona dla niego rozwiodła się z mężem i zostawiła z nim dwójkę dzieci. W tym okresie swojego pisarstwa zaczął posługiwać się pseudonimami literackimi „Varshavsky” i „D. Segal”. Nagrodę Nobla odebrał w 1978 roku.
Jego debiut literacki przypada na rok 1925, wówczas opublikował opowiadanie „Na starość”, które o swoim rodzinnym Biłgoraju. Jego pierwszą powieść „Szatan w Goraju” publikowano w odcinkach w czasopiśmie „Globus”. Książka ta opowiada historię pogromu Żydów we wsi Goraj, które miało miejsce podczas Powstania Chmielnickiego w 1648 roku. W swojej twórczości Isaac skrupulatnie odzwierciedlał topografię Warszawy. Starał się ukazywać religijno-filozoficzne problemy środowisk ortodoksyjnych i Żydów zasymilowanych. Fascynował się filozofią Shopenhauera. Jego bohaterowie często wyrażają poglądy filozoficzne, które najbardziej interesowały pisarza.
.jpg)