Irena Szewińska
„Prawdę mówiąc, to po zakończeniu sportowej kariery nie miałam w ogóle pojęcia o tym, że pozostanę w sporcie. Właściwie to za bardzo nawet nie wiedziałam, co chciałam robić. Wówczas pojawiła się propozycja zostania członkiem kierownictwa Polskiego Związku Lekkiej Atletyki. Po dwóch miesiącach były również wybory do władz Polskiego Komitetu Olimpijskiego. W grudniu 1980 roku zostałam sportowym działaczem. I tak krok po kroku wciągnęłam się w tę pracę, która daje mi dużo satysfakcji.”
Była jednym najbardziej utytułowanych polskich sportowców, najwybitniejszą lekkoatletką w historii: stawała na podium najczęściej, bo na czterech kolejnych odbywających się Igrzyskach Olimpijskich, zostając siedmiokrotną medalistką (zdobyła w efekcie swych startów aż 3 medale złote, 2 srebrne i 2 brązowe). Była przy tym dziesięciokrotną medalistką mistrzostw Europy (zdobyła wówczas 10 medali na otwartym stadionie i 3 w hali). Wielokrotna reprezentantką Polski w meczach międzypaństwowych i Pucharu Europy. Na przestrzeni lat 1965-1979 Irena Szewińska zdobyła 24 medale startując na mistrzostwach Polski - w biegu na dystansie 100 metrów, 200 metrów, 400 metrów, jak również w sztafecie 4 razy po 100 metrów, ale i w skoku w dal.
Rozpisywany przez „Przegląd Sportowy” plebiscyt przyznał jej czterokrotnie tytuł najlepszego sportowca Polski. W 1974 roku natomiast wybrana została na najlepszą sportsmenką na świecie przez prestiżowy United Press International. Wygrała wówczas także rozpisywany doroczny plebiscyt Track & Field Athlete of the Year. 29 września 2007 Irena Szewińska została uhonorowana doktoratem honoris causa Akademii Wychowania Fizycznego i Sportu w Gdańsku. Zmarła w Warszawie 29 czerwca 2018 roku.
